NEREDE O ESKİ BAYRAMLAR
Nerde o eski bayramlar dediğimiz zamanlardan geçiyoruz velhasıl.
Şeker tadında kutladığımız, ailecek bir araya geldiğimiz.
Sevdiklerimiz, en yakınlarımız.
Komşularımız…
Kardeşçe bir arada nezaket kuralları içersin de geçirilen ve kutlanan bayramlar.
Ağız tadıyla yediğimiz tatlıların ve ağızda bıraktığı o müthiş doyumu nasıl unutabiliriz?
Yeri geldiğinde likör ve lokumla ikram edilen, yeri geldiğinde kırk yıl hatırı olan bir acı kahveyle tatlıların sunumu ne ile kıyaslanabilirdi?
Evin hanım hanımcık kızının sıcak gülümsemesiyle sunulduğunda pek bir hoş olurdu.
Çocukların ise şeker toplamak için poşet poşet yarışa girdiği.
Kapı önlerinde uzatılan şekerleri avuçlayarak alıp bazen çokça aldığı için mahçuplaşan, birbirleriyle yarışan, O minik çocuklarımız.
Masum gözleri çakmak çakmak gülüşleriyle her biri güneş gibi parlayan.
En çok da onlar her şeyin en iyisini güzelini hak ediyor.
Doyasıya yaşamayı da..
Oysa ki hiç istenmeyen, bir çok insan hayatında olmamasını dilediği acılarında gölgesinde geçen bayramların olduğu da üzücü bir gerçek.
Buruk yaşanıyor olması da yadsınamaz
Her kim nerede ve nasıl yaşıyorsa en özel, en güzel bayramları ağız tadıyla geçirmek bizler için hayatın insanlara sunduğu armağan.
Doyasıya güzellikleri beraberce kutlamalı.
Sunulan her yardım insanın kendi nazarında karşılık bulur elbet.
Kardeşçe paylaşımlarla yapıldığı müddetçe bu mümkün olabilir.
Vicdanı duygularıyla hareket etmek insani bir görevdir.
İhtiyacı olana el uzatmanın en büyük iyilik olduğunu unutmadan.
Yapılabilecek her türlü yardımların “muhtaç olana” yapılması gereklidir.
Bayramların bir özelliği de budur.
Dolayasıyla yardıma muhtaç pek çok insan olduğunu da unutmamak gerek.
Herkesin bayramını en içten duygularımla kutlarım.
Ağız tadıyla şeker gibi bayramlar geçirmemiz dileğiyle.
Sevgiyle Sağlıcakla
Nice Nice Bayramlara
