Esnaf batıyor, işsizlik had safhada, kısacası yüzler gülmüyor.
Milletin ne akıl sağlığı ne de ruh sağlığı kaldı.
Memnuniyetsizlik aldı başını gitti. Üçüncü sayfa haberleri patlama yaptı, toplum cinnet geçirmek üzere.
Büyük bir kaos yaşanıyor. Pandeminin etkileri insanları içinden çıkılması zor sıkıntılara sürükledi.
Umut aramak, çözüm üretmek, çaresizlik insanları tüketiyor.
Çabalıyoruz; üretim için, yatırım için, kalkınmak için, sağlık için, çaresizce umut arıyoruz.
Birlik yok, beraberlik yok.
Yıllar geçiyor, ömür geçiyor sonuç yok.
Hayvancılık bitmiş, tarım kökten bitmiş, ne fındıkta umut var ne çayda çare.
Kapatılan pancar fabrikaları tarımın üreticiliğini aldı götürdü.
Turizm için herşey var ama turist yok.
Yani kıssadan hisse, umut Ankarada mı? Sahi umut nerede? O da olmasa gariban ne yapar?
Umut garibanın ekmeği, ye ye bitmez.
Kar yağıyor, yağmur yağıyor, seller akıyor, vatandaş hala camdan bakıyor. Kısacası umutlar tükenmesin, sıkıntılara çözümler üretilsin. Yeni yılda artık icraata geçilsin bıçak kemikte. Gerçek olmayan verileri ile TÜİK rakamlarına umut bağlanırsa kaybolup giden yıllara bir yenisi daha eklenir.
Herşeye rağmen bunca karanlığa rağmen bu ülke aydınlığa çıkacak kararlılığa sahiptir.
Umutlarımız tükenmez ise herşey daha güzel olur.
Nice karanlıktan çıktık yeter ki umudu saklayalım.