OKUMA YOKSUNU TOPLUM
Düşünsenize biz insanların hiçbir şeyden tat almadan yaşadığını. (Vaha’nın ortasında susuz kalmak gibi) Her şeyden uzak, bir amaç gütmeden, şuursuzca yaşadığını ve bir o kadar hayattan yoksun oluşunu…
Bu nötr düşünceler bağlamında insanın önünde koca bir kapı aralanıyor olsa da, kapıyı ya sonuna kadar açacak; bilgilenmek için içeri girecektir. Veyahut da sonsuza dek kapıyı kapayacaktır. Bilgi yoksunu biri olarak kalmak adına bunu yapacaktır. Çünkü kolaycılığa alışmıştır ve zor olanı değil, kolay yoldan öğrenmenin yolunu bulmuştur. Bu anlamda bizler ne şekilde yaşamdan tat alabiliriz diye bir beş dakika düşünün derim sizlere.
Ne kötü bir durum değil mi? Anlamsızca tatsız gelir her şey bir anda. Böylesi bir durum kalıcı süreç içerisinde yaşamsal olgu adı altında ispatlanabilir miydi?!
Peki neden sorgulamaktan, anlamaktan ve düşünmekten yoksunuz sizce? Öngörüsüz birer topluma dönüşüyoruz, farkında mısınız? Niçin bu durumu sorgusuz sualsiz geçiştiririz? Yaşamsal döngü içerisinde kaldığımız, sistematik bağlamsal kritiğin eşiğinde olması mı çoğu neden?
Bizler insan olarak kolaycılığa, hazıra ve hatta beleşçiliğe; artık adına her ne denirse ona alışmışız. Birçok şeye çabuk adapte olup aynı zamanda çabucak vazgeçebiliyoruz. Bizleri biz yapmaktan alıkoyan ne varsa, kayırmacılığa varana kadar hal ve tutarsızlıklarımızdır.
Bütün sorun birçoğumuzun yozlaşmış bilgi kirliliğine maruz kalması mıdır?
Asıl meselenin kökeni nedir? Bileniniz var mi?
Çünkü toplum olarak biz insanlar ne yazık ki artık ‘o-ku’-mu-yo-ruz!
