BEN DOĞMADAN ÖNCE
Bilemedim hayatın bu kadar zor ve bu kadar anlamsız bir yer olduğunu…
Yoksa şu acımasız dünyaya gelir miydim?
Bebekler nedendir ki ağlayarak gelirler bu dünyaya?
Hiç düşündünüz mü?
Niye gülerek değilde illa ağlayarak?
Ama yok illa ağlayacaklar, illa o ses çıkacak bebekten.
Ses çıkmadı mı?
Ebe şaplatıverir bebeciğin poposuna şaplağı!
Yine de gelirken acımasızlığını fark ederek istemeye istemeye ağlayarak gelir bu dünyaya…
Gelir mi?
Geliiir…
Yoksa ben deli miyim?
Neden annemin karnında rahat rahat yaşarken bu dünyaya gelmek isteyeyim ki?
Ve ben kendi iç dünyamda kendimle mutlu ve huzurlu yaşarken
Kulağıma ninni gibi gelen en tatlı su sesiyle uyurken…
Daha henüz masum gözlerim acılmamışken (nankörlüğe)
“Kapalı” fanusumun içinde dönüp duruyorum.
9 ayımın dolması için yaşıyorum.
Ben bir bebeğim.
En korunaklı
En sıcak
Ve en çok benim olan yer.
Anne karnındayım.
Güvendiğim, sevdiğim, benim dediğim…
